Blog

Gizem, 31 yaşında, İstanbul’un kalabalığından ve bitmek bilmeyen telaşından kaçıp Şile escort sığınmış bir kadındı. Yıllardır reklam ajanslarında çalışmış, geceleri dosya yetiştirmekten göz altlarında kalıcı morluklar oluşmuştu. Pandemi sonrası işlerin azalması, ajansın küçülmeye gitmesi ve Gizem’in işsiz kalmasıyla başlayan süreç, onu hayatının en kırılgan dönemine sürüklemişti.

İstanbul’da kira ödeyecek gücü kalmayınca, annesinden kalan Şile’deki eski yazlık evi hatırladı. Evin çatısı akıyor, camları rüzgârda titriyordu ama orası hâlâ bir yuva olabilirdi. Gizem bir sırt çantası, birkaç kıyafet ve dizüstü bilgisayarıyla Şile’ye taşındı. İlk haftalarda şehirden kopmak sancılıydı. Gürültüden sessizliğe geçmek, kalabalıktan yalnızlığa savrulmak kolay değildi. Ama doğa, ona sabretmeyi öğretti.

Sabahları denize karşı oturup çayını içerken kendiyle baş başa kalmanın huzurunu keşfetti. Önce eskiden yazdığı öykülere döndü. Sonra bu öyküleri düzenleyip blogunda paylaşmaya başladı. oral İlk başta kimse okumuyordu. Ama Gizem yazmayı bırakmadı. Zamanla yazdıkları sosyal medyada dolaşmaya başladı. “Bir Kıyı Hikâyesi” adını verdiği blogu küçük bir okuyucu kitlesi edindi.

Gizem para kazanmak için önce online editörlük işleri yaptı. Sonra birkaç yayınevinden gelen tekliflerle dergi yazılarına başladı. Kimi zaman günde sadece bir paket makarna yiyordu ama kendi emeğiyle kazandığı her kuruş onun için özgürlüğün adıydı. Şile’deki komşuları önce bu “şehirli kız”a mesafeli yaklaştı. Ama zamanla onun iyi kalpli, yardımsever biri olduğunu fark ettiler. Bir gün yaşlı bir komşunun çatısını tamir ettirdiği duyulunca, mahalle Gizem’i bağrına bastı.

Aylar geçtikçe, Gizem sadece Şile’ye değil, kendi hayatına da yeniden tutundu. Hayatının iplerini yeniden eline aldı. Kendi ayakları üzerinde durmanın, hiçbir şeye boyun eğmeden yaşamanın onurunu yaşıyordu. Hayat hâlâ kolay değildi ama artık o güçlenmişti.

Gizem’in hikâyesi, Şile escort rüzgârlı sokaklarında sessizce anlatılıyordu: “Her şeyini kaybettiğini sandığında, aslında kendini bulmaya başlamıştı.”

Selin, 27 yaşında genç bir kadındı. Hayatı boyunca İstanbul’un merkezinde yaşamıştı ama geçim sıkıntısı, artan kiralar ve işsizliğin yarattığı bunalım onu Şile escort babaannesinden kalan küçük eve sığınmaya mecbur bırakmıştı. Şile, onun çocukluk yazlarını geçirdiği yerdi; ormanın içinden denize uzanan patikaları, deniz kokan rüzgârı ve sessiz geceleriyle hatırlarında kalmıştı. Ancak bu dönüş bir tatil değil, hayatta kalma çabasıydı.

Selin üniversite mezunuydu; görsel iletişim tasarımı okumuştu. Mezun olduktan sonra çeşitli ajansta çalışmış, freelance işler almış, zaman zaman büyük markalar için sosyal medya içerikleri üretmişti. Ama tüm bu işler düzensizdi. Son büyük müşterisi ödeme yapmadan ortadan kaybolunca, son üç aydır biriken faturalar ve kirasını karşılayamaz hale geldi.

Şile escort gelirken yanında sadece iki valiz, eski dizüstü bilgisayarı ve biraz umutsuzluk vardı. Ancak doğanın içinde, interneti zar zor çeken bir evde dahi üretmeye devam etti. Kendi çizimlerinden oluşan dijital kartpostallar tasarlamaya başladı. Instagram’da küçük bir takipçi kitlesi vardı. İlk başta pek ilgi görmedi ama zamanla, çizimlerine eşlik eden içten yazıları dikkat çekmeye başladı. “Sessiz günler, gürültüsüz umutlar” başlığıyla paylaştığı içerikler ilgi gördü.

Selin her sabah erkenden kalkıyor, kahvesini alıp deniz kıyısında yürüyüş yapıyor, ardından eve dönüp bilgisayar başına oturuyordu. Çiziyor, yazıyor, paylaşıyor… Bazen hiç satış yapmadığı günler oluyordu. Ama pes etmiyordu. Zamanla blog yazıları daha çok oral okunmaya, çizimleri daha çok paylaşılmaya başladı. Bir yayınevi onunla iletişime geçip illüstrasyon kitap fikrini sorduğunda, gözleri doldu.

Mahalledeki çocuklar için de küçük bir “çizim saati” başlattı. Mahalledeki kadınlarla tanıştı, onların el emeklerini dijital platformlarda seks sergilemelerine yardım etti. Günden güne sadece kendi hayatını değil, etrafındaki kadınların da hayatlarını değiştirmeye başlamıştı.

Selin artık yalnızca bir hayatta kalma hikâyesi değil, kendi kendine yetebilmenin, üretmenin, vazgeçmeden direniş göstermenin adını taşıyordu.

Derya 31 yaşındaydı ve Şile escort kıyıya yakın mahallelerinden birinde, küçük bir taş evde tek başına yaşıyordu. Gençliğinde hayalini kurduğu şeyler çok daha başkaydı; bir yayınevinde çalışmak, kitaplarla dolu bir hayat yaşamak, sakin bir evde kedisiyle huzur bulmak… Ama hayat her zaman planlara göre gitmiyordu. Üniversitede oral edebiyat okuduktan sonra İstanbul’da çeşitli işlerde çalışmış, sonunda bir kültür merkezinde sözleşmeli olarak işe başlamıştı. Ancak ekonomik kriz, artan kiralar ve iş yerindeki belirsizlikler onu yavaş yavaş yutmuştu.

Annesinden kalan ve uzun süredir boş duran Şile‘deki evi aklına gelince, başka çare kalmayınca taşındı. İlk günlerde hem yalnızlıkla hem de belirsizlikle seksi mücadele etti. Şehirdeki kalabalığın yokluğu, önce huzur gibi gelse de, geceleri uzun ve sessiz oluyordu. Ama zamanla bu yalnızlığı kendine çevirdi.

Derya, geçimini sağlamak için evde yaptığı doğal sabunları, lavanta keselerini ve basit el yapımı kitap ayraçlarını sosyal medyada satmaya başladı. İlk başta sipariş azdı. Fakat sabrını kaybetmedi. Mahalledeki küçük bir bakkal, ürünlerini rafına koymayı kabul etti. Sonra yaz aylarında gelen turistler sayesinde küçük işler büyümeye başladı.

Boş zamanlarında yazmaya devam etti. Uzun zamandır üzerinde çalıştığı kısa hikâyeleri bir e-kitap olarak yayımladı. Gelen olumlu yorumlar ona moral verdi. Artık her sabah erkenden uyanıyor, Şile’nin deniz kokan havasında yürüyüşe çıkıyor, ardından el işlerini yapıyor ve akşamları yazı yazıyordu.

Mahalledeki kadınlarla da zaman içinde güzel bir bağ kurdu. Birlikte üretim yapabilecekleri bir atölye hayali doğdu içlerinde. Belki bir gün bu küçük Şile escort kasabasından büyük işler çıkacaktı. Derya’nın artık yalnızca hayalleri değil, onları gerçekleştirmek için bir düzeni ve cesareti vardı.

Yaşam kolay değildi ama kendi emeğiyle var olmanın huzuru her zorluğun üzerindeydi.

Elif, 19 yaşındaydı. Pendik’in Güllübağlar Mahallesi’nde, köhne bir apartmanın üçüncü katında yaşıyordu. Annesi ve küçük kardeşiyle birlikte sürdürdükleri yaşam, dışarıdan bakıldığında sıradan ama içeriden çalkantılıydı. Babası seneler önce evi terk etmişti. Bir daha da dönmedi. Elif, çocuk yaşta büyümek zorunda kalmış, hayatın yükünü sırtında erken taşımaya başlamıştı.

Lise mezunuydu ama okumaya devam edememişti. Sabahları Pendik escort Çarşı’daki küçük bir kırtasiyede çalışıyor, akşamları ise market raflarına ürün diziyordu. Elinden gelen her işi yapıyor, evin eksiklerini tamamlamaya uğraşıyordu. Ama İstanbul’da yaşamak, özellikle de bir kadının geçimini tek başına sağlaması neredeyse imkânsızdı.

Faturalar birikmeye başladığında, Elif’in içini bir tedirginlik kapladı. Annesi çalışamıyor, küçük kardeşi ise okula devam ediyordu. Günün sonunda masada çoğu zaman ekmekten başka bir şey olmuyordu. Derken, bir tanıdığı ona kolay para kazanabileceği bir “yol”dan bahsetti. Elif önce çok sinirlendi. Ama o gece evde elektrikler kesilince ve kardeşi ders çalışamadan uyuyakaldığında, aklında o teklif yankılandı.

Bir hafta sonra o karanlık yola adım attı. Geceleri başka bir kimlikle yaşıyor, sabahları Pendik’in kalabalığında görünmez olmaya çalışıyordu. Kendinden uzaklaşmıştı. Seksi Esc aynalara bakamaz, adını duyduğunda irkilir olmuştu.

Bir gün Pendik escort Sahili’nde yürürken, küçük bir çocuk ona yaklaştı. Elinde buruşturulmuş bir kâğıt vardı. “Abla, bu senin mi düştü?” dedi. Kâğıtta sadece şu yazıyordu:
“Yaşamak, seçemediğimiz yüklerle de mümkün olmalı.”

Elif o gün ağladı. Uzun zamandır içinde tuttuğu gözyaşlarını serbest bıraktı. O gece, eski bir okul defterine yazmaya başladı. Kendi hikâyesini, korkularını, yaşadıklarını… ve belki de hâlâ umut edebileceğini.

Bir süre sonra, Pendik escort Gençlik Merkezi’nde gönüllü bir yazarlık atölyesine katıldı. Sessizce oturduğu ilk gün, kalemi eline aldığında elleri titriyordu. Ama yazdıkça rahatladı. Yazmak, onun kendisiyle barışma yoluydu.

Nazlı, 20 yaşındaydı. Pendik escort Doğu Mahallesi’nde, denizi göremeyen dar sokaklardan birinde, tek odalı bir evde annesiyle birlikte yaşıyordu. Yaşamak dediysek… aslında daha çok idare etmekti onlarınki. Babası yıllar önce ortadan kaybolmuş, bir süre sonra ölüm haberi bile gelmeden yok olmuştu. Annesi yıllarca merdiven silmiş, kapıcılık yapmış, sonra hastalanınca evde kalmıştı. Nazlı ise o gün bugündür eve bakan tek kişiydi.

Liseyi bitirdikten sonra üniversiteye hazırlanacak gücü olmamıştı. Sabahları çarşı içinde bir bijuteri dükkânında çalışıyor, akşamları ise online yemek siparişi şirketlerine paketleme işi yapıyordu. Ama İstanbul’un yükü ağırdı. Oral her şey git gide pahalılaşıyor, Nazlı’nın yorgunluğu cebinden önce ruhuna yansıyordu.

Bir akşam çarşıdan eve dönerken tanıdığı bir kadına rastladı. Bir zamanlar birlikte aynı kafede çalışmışlardı. Kadın bakımlıydı, giyimi düzgündü, telefonu son modeldi. Nazlı, hayretini gizleyemedi. Kadın, biraz utangaç biraz da alaycı bir ifadeyle, “kolay para”nın ne olduğunu ima etti. Milf nazlı önce reddetti. Ama ay sonunda kira için arayan ev sahibi, yetersiz kalan banka hesabı, annesinin aksayan ilacı… vicdanını susturacak kadar yüksek sesle bağırıyordu.

Birkaç hafta sonra, geceleri başka bir hayata adım attı. İsmini, yürüyüşünü, hatta ses tonunu bile değiştirdi. Sabah olduğunda ise yine Nazlı’ydı, ama aynaya bakarken kendini tanımıyordu. Pendik’in kalabalığı içinde görünmeyen biri gibi hissediyordu.

Bir sabah Pendik Sahil escort yürürken, yerde açık kalmış bir defter buldu. İçinde mavi kalemle yazılmış şu cümle vardı:
“Kendini anlatmadıkça, hiçbir yere ait olamazsın.”

O gece ilk kez yazmaya başladı. Hikâyesini, yaşadıklarını, korkularını… kelimelere döktü. Sonra bunları isimsiz bir sosyal medya hesabından paylaşmaya başladı. Yorumlar geldi. “Ben de…” ile başlayan cümleler. Yalnız olmadığını gördü.

Yavaş yavaş geceleri bıraktı. Bir kadın derneğine başvurdu, destek aldı. Şimdi Pendik’te bir kitabevinde çalışıyor. Yazılarına gelen mesajlar onu yeni bir hayata hazırlıyor.

Nazlı, hâlâ aynı sokakta oturuyor. Ama artık sabahları aynada gözlerinin içine bakabiliyor. Çünkü artık bir adı var, bir sesi ve yazmaya devam eden bir kalbi.

Melis, 21 yaşındaydı. Pendik escort Kaynarca tarafında, tren yoluna yakın, yıllardır bakımı yapılmamış bir apartmanın en üst katında annesiyle birlikte yaşıyordu. Yağmurlu günlerde tavan akıtır, kışın duvarlar nemle kaplanırdı. Melis’in hayatı da evleri gibiydi; içten içe çürüyordu ama dışarıdan bakınca hâlâ ayakta görünüyordu.

Annesi yıllardır hasta olduğu için çalışamıyor, bütün yük Melis’in omzuna biniyordu. Babası ise Melis daha ortaokuldayken ortadan kaybolmuştu. Ne bir haber, ne bir iz. Melis, liseyi açık öğretimde tamamlamış, gündüzleri bir tekstil atölyesinde çalışarak evi geçindirmeye başlamıştı. Ama atölye ücreti gülünç bir maaştı.

Bir gün, çalıştığı atölyedeki eski bir çalışan, ona kısa sürede çok para kazanabileceği bir “fırsat” sundu. Başta öfkelendi. Onu bu şekilde düşünmeleri bile gururunu incitmişti. Ama sonra bu öfke yerini sessizliğe bıraktı.

Dolgun Memeli

Geceleri, istemeyerek başladığı başka bir hayatın içinde buldu kendini. Kendi adını kullanmamaya başladı. Aynaya bakarken göz göze gelmekten kaçınıyordu. Pendik’in kalabalık sokaklarında yürürken görünmez olmak istiyordu. Ne kadar para kazansa da içindeki boşluk hiç dolmuyordu.

Bir gün Pendik escort Sahil’de yürürken bir bankta oturan yaşlı bir adam dikkatini çekti. Elinde eski bir daktilo ve üzerine yazılmış birkaç sayfa vardı. Merakla yaklaştı. Adam emekli bir edebiyat öğretmeniydi. “Yazmak iyi gelir,” dedi. O an Melis bir şey hissetti, uzun zamandır hissetmediği bir şey: Merak. İçinde hâlâ bir ses vardı, bastırılmamış bir parça.

O akşam eve döndü, annesinin eski not defterlerinden birini aldı. Titreyen ellerle yazdı:
“Ben Melis. Karanlığın içinde kaldım ama bir kıvılcım arıyorum.”

Yazmaya devam etti. Her gün birkaç satır. Acılarını, korkularını, utançlarını. Sonra sosyal medyada anonim bir blog açtı. Yazdıkları ilgi gördü. Takipçilerden gelen yorumlarla cesareti arttı. Geceleri bıraktı. Bir yayınevinde çay servisiyle başladığı işte editör yardımcılığına yükseldi.

Melis hâlâ Pendik escort yaşıyor. Aynı ev, aynı sokaklar. Ama artık içi başka: Kırgın değil, dirençli. Sessiz değil, anlatan. Kendini gölgelerde kaybetmişti ama kelimelerle yeniden buldu.

Zeynep, 22 yaşındaydı. Pendik escort ara sokaklarından birinde, kırık dökük bir apartmanın zemin katında annesiyle yaşıyordu. Babası yıllar önce evi terk etmiş, Zeynep o günden sonra hayatın ne kadar ağır olabileceğini erken öğrenmişti. Mahallede herkes birbirini tanırdı ama kimse kimsenin gerçek derdini sormazdı.

Liseden mezun olduktan sonra üniversite hayali kurmuştu, ancak evin geçimi için bu hayal rafa kaldırıldı. Kapalı Sabahları bir fırında çalışıyor, öğleden sonraları ise komşuların evlerine temizliğe gidiyordu. Kazandığı para ancak kirayı, elektrik faturasını ve annesinin ilaçlarını karşılamaya yetiyordu.

Bir süre sonra iş yetmedi. Zeynep’in içi daralıyordu, günler geçtikçe çıkışsızlık hissi daha da büyüyordu. Bir gün, çok eski bir tanıdık ona “daha kısa sürede, daha fazla para kazanabileceği” bir yol önerdi. Zeynep’in içi kalktı. Milf Kabul etmek istemedi. Ama bu şehirde, bazen hayatta kalmak için istemediğin yolları da yürümek zorunda kalırsın.

Bir akşam bu yolu seçti. Her şey çok sessiz başladı, sonra içindeki tüm sesler bir bir kısıldı. Artık geceleri başka biri oluyor, gündüzleri Pendik escort sokaklarında yüzünü saklayarak yürüyordu. Kendi adını bile duymak istemediği zamanlar oldu. Zeynep, aynalardan uzak durmaya, insanlardan kaçmaya başladı.

Ama bir sabah, Pendik Sahil’de yürürken belediyeye ait kültür merkezinin camında bir afiş gördü:
“Genç Kadınlar İçin Yazı Atölyesi – Hikâyeni Bizimle Paylaş.”

Geçip gitti. Ama iki gün sonra yine aynı camın önünde durdu. Bir cesaretle içeri girdi. Form doldurdu. O gece, bir defter buldu ve ilk kez içindekileri kağıda döktü:
“Ben Zeynep. Hikâyemi kendime bile anlatmaktan korkuyordum.”

Atölye günleri onun hayatında bir dönüm noktası oldu. Yazmak önce canını acıttı, sonra ferahlattı. Orada başka kadınların da susturulmuş hikâyelerini dinledi. İlk kez utanç değil, anlaşılma duygusu yaşadı.

Bir yıl içinde, gündüzleri bir yayınevinde işe başladı. Geceleri yazdı. Artık ne saklanıyor ne susuyordu. Zeynep, kendini kelimelerde yeniden yarattı. Pendik escort aynı yerdi ama o artık eskisi gibi bir yolcu değil, kendi hikâyesinin yazarıydı.

Derya, 23 yaşındaydı. Pendik escort iç taraflarında, metroya yakın ama gürültülü ana caddelerden uzak bir mahallede annesiyle yaşıyordu. Babasını çocuk yaşta kaybetmiş, evin geçimi annesinin sırtına binmişti. Derya, küçük yaşlardan itibaren güçlü olmak zorunda kalmıştı; başka seçeneği yoktu.

Liseyi dışarıdan bitirmiş, ardından çeşitli işlerde çalışmaya başlamıştı. Bir dönem bir pastanede kasiyerlik yaptı, sonra bir markette reyon görevlisi. Oral fakat İstanbul’da yaşam zordu; ne yapsa, ne kadar çalışsa yine de geçinmek imkânsızdı. Ev kirası, faturalar, annesinin sağlık kontrolleri… Derya, kendini sürekli bir çıkmazın içinde buluyordu.

Bir gün, üniversite hayaliyle yıllarını geçirmişken, o hayalin çok gerisinde buldu kendini. Sadece yaşamak için yaşıyordu artık. Bir akşam eski bir arkadaşıyla karşılaştı. Milf üzerindeki kıyafetler, takıları, özgüveni dikkat çekiciydi. Kısa sürede konu paraya geldi. Arkadaşı ona başka bir “geçim yolu” gösterdi. Derya önce geri adım attı, ama günler geçtikçe evdeki boş buzdolabı, annenin ilaç kutuları ve banka mesajları vicdanını susturur gibi oldu.

Geceleri dönüşen bir hayata adım attı. Kendine yabancı, ama başka çare bulamadığı bir kimliğe büründü. Sabahları Pendik Sahili’ne iniyor, sessizce oturuyor, denize bakıyordu. O sabah martılar diğer günlerden daha gürültülü geldi, ya da o gün Derya’nın içindeki sessizlik daha derindi.

Sahil kenarındaki gençlik merkezinin panosunda küçük bir ilan gördü:
“Kadınlar İçin Yazarlık Atölyesi – Hikâyeni Anlat.”

Elini uzattı, kağıdı kopardı. Bir şey bilmiyordu yazmak hakkında, ama içinde biriktirdiği onlarca sayfa vardı aslında. O gece eski okul defterlerinden birini buldu. Titreyerek şu satırları yazdı:
“Ben Derya. Yutkunduklarımı yazmak istiyorum.”

Atölyeye gitti. Sessizce oturdu ilk gün. Sonra cesaretini topladı, yazdıklarını okudu. Diğer kadınların gözlerinde, kendi hikâyesini gördü. Orada yalnız olmadığını hissetti. Yazmak, onun için bir çıkış kapısıydı.

Zamanla gece hayatını geride bıraktı. Küçük bir yayınevinde editör asistanı olarak çalışmaya başladı. İlk hikayesini bir dergide yayımlattı. Artık sabahları Pendik escort

Deniz, 24 yaşında, küçük bir şehirden İstanbul’un Şile ilçesine taşınmış genç bir kadındı. Ailesinin maddi sıkıntıları nedeniyle üniversiteye devam edememiş, daha iyi bir yaşam umuduyla Şile’ye gelmişti. Şile escort temiz havası ve sakin denizi ona yeni başlangıçlar için ilham vermişti.

İlk zamanlar Deniz için zor geçti. İş bulmak kolay değildi, birçok başvurusu olumsuz sonuçlandı. Sonunda küçük bir kafede bulaşıkçı olarak işe başladı. İş yoğun ve yorucuydu ama kazandığı para, kendi ihtiyaçlarını karşılamaya yetiyordu.

Azdım Bekliyorum

Deniz, Şile Belediyesi’nin açtığı ücretsiz bilgisayar kursuna kaydoldu. Akşamları kursa gidip bilgisayar kullanımını öğrendi, sonunda sertifika aldı. Bu sertifika sayesinde, Şile’de bir muhasebe bürosunda staj yapma fırsatı buldu.

Stajını başarıyla tamamladıktan sonra, aynı büroda tam zamanlı iş buldu. Artık kendi ayakları üzerinde durabiliyor, ailesine destek oluyordu. Aynı zamanda uzaktan eğitimle üniversiteye başladı ve sosyal hizmetler okumaya karar verdi.

Deniz, Şile escort sakin sahillerinde yürürken, yaşadığı zorlukların onu daha güçlü kıldığını fark ediyor, geleceğe umutla bakıyordu.

Aslı, 22 yaşında, küçük bir Anadolu kasabasından İstanbul’un Şile ilçesine taşınmış genç bir kadındı. Ailesinin maddi zorlukları nedeniyle eğitimini tamamlayamamış, daha iyi bir hayat için Şile’ye gelmişti. Şile escort doğal güzellikleri ve sakin atmosferi ona umut vermişti.

İlk zamanlar iş bulmak zordu. Uzun arayışlardan sonra, Şile’de bir restoranda bulaşıkçı olarak işe başladı. İş ağırdı, ancak kazandığı para hayatını sürdürmesine yetiyordu. Gündüz çalışıyor, akşamları ise dinleniyordu.

Bomba Gibiyim

Aslı, Şile Belediyesi’nin düzenlediği ücretsiz bilgisayar kursuna katıldı. Akşamları kursa gidiyor, bilgisayar becerilerini geliştirmeye çalışıyordu. Zamanla dersleri öğrendi ve sertifika aldı.

Bu sayede, Şile’de küçük bir muhasebe bürosunda staj yapma fırsatı yakaladı. Stajını başarıyla tamamladıktan sonra orada kalıcı olarak çalışmaya başladı. Artık hayatı daha düzenliydi ve ailesine destek olabiliyordu.

Aslı, uzaktan eğitimle üniversiteye başladı ve psikoloji bölümünü seçti. Çünkü zor zamanlar geçiren insanlara yardım etmeyi hayal ediyordu. Şile escort sakin kıyılarında yürüyüş yaparken, geçmişte yaşadığı zorlukları düşünüyor ve geleceğe umutla bakıyordu.