Yazar: admin

Tuzla escort geceler hep denizin sesiyle başlardı. Rıhtımda rüzgar, taşlara vuran dalgalarıyla konuşur, martılar seks sabaha kadar ağlardı. Zehra, 30 yaşındaydı ve bu sesleri en iyi anlayanlardan biriydi. Çünkü sessizlik onun için hiçbir zaman huzur değil, acının yankısıydı.

Zehra, İzmir’in bir kenar mahallesinde doğmuştu. Küçük yaşta annesini kaybetmiş, babasının öfkesine, yoksulluğuna ve ilgisizliğine sığınmak zorunda kalmıştı. Hayat ona hiç nazik davranmamıştı ama o hep güçlü görünmeyi seçmişti. Liseyi yarıda bırakıp İstanbul’a kaçtığında cebinde sadece 200 lirası vardı. Umuduysa fazlasıyla…

İlk aylar zor geçmişti. Tuzla’da ucuz bir bodrum katında kalıyor, sabahları temizlik işleri yapıyor, akşamları ise sokakta sabırla müşteri bekliyordu. Zehra’nın kimseye anlatamadığı bir dünyası vardı. Onu tanıyanlar sadece dış görünüşüne, rujuna ve giydiği siyah topuklulara odaklanırdı. Kimse onun her sabah ağlayarak uyanıp işe gittiğini bilmezdi.

Ama Zehra’nın içinde hâlâ bir yerlerde yaşamaya çalışan küçük bir çocuk vardı. Bir gün Tuzla sahilinde yürürken tesadüfen belediyeye ait bir sosyal merkez afişi dikkatini çekti. Kadınlara yönelik ücretsiz psikolojik kondom destek ve eğitimler veriliyordu. İçinde bir kıvılcım yandı. Bir cesaret gitti. Başta utandı, sessizdi. Ama zamanla konuştu, yazdı, dinledi. İlk kez “yalnız olmadığını” anladı.

Ardından dikiş kursuna başladı. Gece işlerine ara verdi, bir terzihanede çalışmaya başladı. Kazancı azdı ama huzuru boldu. İlk maaşıyla kendine kocaman bir kahve kupası ve küçük bir defter aldı. Her gece o deftere hayallerini yazıyordu artık.

Zehra hâlâ Tuzla escort yaşıyor. Sahilde yürüyen kadınlardan biri o. Geçmişini sırtında bir yük gibi değil, öğrendiği bir ders gibi taşıyor. Kendine verdiği en büyük söz şu: “Ne olursa olsun, bir daha kimse beni susturamayacak.”

Tuzla escort ara sokaklarında gece sessizce yayılırken, caddelerde yankılanan ayak sesleri, gündüzün kalabalığına inat bir yalnızlık taşıyordu. Meryem, 26 yaşındaydı ama gözleri çok daha eski bir hayatın izlerini seks taşıyordu. Geceleri çalışıyor, gündüzleri uyuyordu. Bazen sabahın ilk ışıklarıyla birlikte Tuzla sahiline inip gözlerini denize dikerek susuyordu. Sessizlik onun için alışkanlıktan çok bir sığınaktı.

Meryem, doğuda küçük bir kasabada büyümüştü. Yoksulluk içinde geçen bir çocukluktan sonra, evden kaçmak zorunda kalmıştı. Ailesi onu, rızası dışında bir adamla evlendirmek istemişti. İstanbul’un büyüklüğü gözünü oral korkutmamış, aksine umut vermişti. Ama büyük şehir, umutları yutmayı da iyi bilirdi. İlk zamanlarda bir tekstil atölyesinde çalıştı. Düşük ücretler, uzun mesailer ve barınma sıkıntısı… Hepsi üst üste gelince, Meryem’in hayatı yavaş yavaş gölgelenmeye başladı.

Bir gece tanıştığı biri, ona “daha kolay para kazanmanın yolunu” gösterdi. Başta istemedi. Direndi. Ama zamanla çaresizlik ağır bastı. Kira borçları, aç geçen geceler ve sokakta kalma korkusu, Meryem’i gecelere sürükledi. Artık Tuzla’da, gündüz kaybolan ama gece ortaya çıkan bir hayattı onunki.

Yine de içindeki umut kırılmamıştı. Boş vakitlerinde Tuzla Belediyesi’nin gençlik ağzına alan merkezine gidiyor, kimliğini gizleyerek yaratıcı yazarlık atölyelerine katılıyordu. Herkes onu sıradan bir genç kadın sanıyordu. Oysa o geceleri başka bir dünyaya aitti.

Bir gün yazdığı kısa bir hikaye, eğitmeninin dikkatini çekti. Meryem, duygularını kâğıda döktükçe hafifliyordu. Eğitimci ona bir kadın dayanışma derneğinden bahsetti. Tereddütle de olsa oraya gitti. İlk defa, yargılanmadan dinlendiği bir yer bulmuştu. Terapilere katıldı, hikayesini paylaştı. Çıkış yok sandığı hayatında küçük bir ışık yanmıştı.

Zamanla geceleri bıraktı. Atölyelerde çalıştı, küçük bir el sanatları dükkanında işe girdi. Belki zengin olmayacaktı ama artık geceleri korkmadan uyuyabiliyordu.

Tuzla escort hâlâ aynıydı: Sahilinde martılar, sokaklarında rüzgar… Ama artık Meryem farklıydı. Kırılmıştı, ama dağılmamıştı. Ve her sabah uyandığında, aynada gördüğü kadını biraz daha sevmeyi öğreniyordu.

Tuzla escort sahilinde gün doğarken deniz, gri ve mavi arasında kararsız kalır. Sessizlik bazen huzur verir insana, bazense boğar. Zehra için ikinciydi. 29 yaşında, hayatın yorgunluğu omuzlarına erken çökmüştü. Genç koca götlü eskort yaşta memleketi Mardin’den kaçarak İstanbul’a, daha doğrusu Tuzla’ya sığınmıştı.

Çocukken düşlerini büyükanne masalları süslerdi. Büyüyünce öğretmen olacaktı, çocuklara hikâyeler anlatacaktı. Ama hayat onun için başka bir yol çizmişti. Ailesi, onu 17 yaşındayken, tanımadığı biriyle evlendirmek istedi. Kaçtı. Başka tür bir esaretin içine gireceğini bilmiyordu o zamanlar.

İstanbul’da bir süre arkadaşlarının yanında kalmış, sonra bir kadın derneği aracılığıyla geçici bir pansiyonda barınmıştı. Ama hayat pahalıydı, geçim zordu. Temizlik işlerine girmişti. Sonra bir gün, evsiz kaldı. Seçenekleri tükendiğinde, kendini geceleri Tuzla‘nın ıssız sokaklarında, insanların bakışlarından kaçarken buldu. Zehra için bu, bir tercih değil; hayatta kalmanın en son, en ağır yolu olmuştu.

Ama Zehra’nın içindeki umut hiç sönmemişti. Boş zamanlarında Tuzla escort Sahil Kütüphanesi’ne gider, kitapların arasında kaybolurdu. Bir gün, kütüphane seks görevlisi Ayhan Bey onun elindeki eski bir şiir kitabını fark etti. Sessiz bir dostluk böyle başladı. Zehra, zamanla hayatını anlatmaya başladı. Ayhan Bey onu kırmadan, yargılamadan dinledi. Ona yerel bir kadın dayanışma atölyesinden söz etti.

Zehra o atölyeye adım attığında, yıllardır bastırdığı duygular bir bir su yüzüne çıktı. İlk defa kendi sert sex emeğiyle bir şey üretti: kumaş çantalar, örgüler, sabunlar… Ürettikçe değerli hissetti. Atölyeden kazandığıyla bir oda kiraladı. Sabahları artık umutla uyanıyordu.

Geçmişinden hâlâ izler taşıyordu, ama artık o izlere bakıp utanmıyor, mücadele ettiğini hatırlıyordu. Tuzla sokaklarında yürürken başı dikti. Kimse bilmezdi onun geceler boyu verdiği savaşı ama o biliyordu. Ve bu ona yetiyordu.

Çünkü artık Zehra için hayat, sadece hayatta kalmak değil; yaşamak demekti.

Zehra, 30 yaşına geldiğinde hayatının büyük kısmını hayatta kalmaya çalışarak geçirmişti. Üsküdar escort bir akşamüstü indiği otobüsün basamaklarından ağır adımlarla yere basarken, içinden “Bu sefer olacak” diye fısıldadı. Yeni bir başlangıç vip istiyordu, yılların ona öğrettiği en derin şey buydu: Her karanlığın ardından yeni bir gün doğar, yeter ki cesaretin olsun.

Zehra, Diyarbakır’ın yoksul bir mahallesinde doğmuştu. Babası küçük yaşta hayatını kaybedince annesiyle birlikte birçok zorluğun içinde büyüdü. Ailesinin baskısıyla 19 yaşında evlendirildi. Eşi sert bir adamdı, sevgiden çok korku vardı evlerinde. Uzun yıllar boyunca susarak yaşadı, ta ki bir gece sabaha karşı küçük bir çanta hazırlayıp oğlu Ali’yi yanına alarak evden kaçana kadar.

İstanbul’un kalabalığında önce Kaynarca’ya, sonra Fatih’e savruldu. Sonunda yolu Üsküdar escort düştü. Burada belediyeye ait bir kadın dayanışma milf merkezine başvurdu. Ali’yi kreşe yazdırdılar, Zehra’ya geçici bir iş ayarlandı. İlk kez bir yerde kendini güvende hissetti. Sabahları Validebağ Korusu’nda yürüyüşe çıktı, akşamları Salacak sahilinde oğluyla çay içip martıları izledi. Hayat yavaş yavaş onarmaya başladı onu.

Kadıköy’e bağlı bir kuaför oral salonunda çırak olarak işe başladı. Sessizliğiyle dikkat çekti başta, sonra yavaş yavaş çözülmeye başladı dili. İnsanlar saçını kestirirken ona hayat hikâyelerini anlatıyordu. “Ben suçlu değilim” cümlesini ilk kez yüksek sesle söylediği günü hâlâ unutmamıştı.

Şimdi biriktirdiği parayla küçük bir ev kiralamış, Ali’yle yeni bir hayat kurmuştu. Her sabah birlikte kahvaltı ediyor, işe gitmeden önce Kız Kulesi’ne göz atıyordu. Geçmişte kaybettiği her şeyi yeniden inşa ediyor gibiydi.

Sevda 26 yaşındaydı. Üsküdar escort sabah serinliğinde yürürken, yokuşlu sokaklarda taş kaldırımların üstünde yankılanan adımlarıyla geçmişini geride bırakmaya çalışıyordu. Çantasını omzuna sıkıca asmış, başını cimcif öne eğmişti. Her gün aynı yolu yürür, her adımda hayatın biraz daha ağırlaştığını hissederdi. Ama bu ağırlığın altında ezilmemeye yemin etmişti.

Doğduğu köyde kimse onun hayalini anlamamıştı. Küçükken öğretmen olmak isterdi ama okuldan alınmış, 18’inde bir adamla evlendirilmişti. Şiddet, baskı, yok sayılmak… Yıllarca ses çıkarmadı. Ama bir gece, gözünde morluk, kalbinde isyanla evden kaçtı. Otogarda rastgele sorduğu bir yolcudan “Üsküdar escort güvenlidir, sessizdir,” sözünü duyunca kararını verdi. İstanbul’a geldiğinde cebinde beş yüz lira, kalbinde koca bir boşluk vardı.

İlk zamanlar bir caminin seks avlusunda uyudu, sonra bir kadın derneği onu fark etti. Geçici bir barınma sağlandı. Günde üç öğün yemek ve temiz bir yatak… Yıllardır ilk defa birileri ona iyi davrandı. Bu iyilikler, Sevda’nın içindeki küllerin yeniden kıvılcım almasını sağladı.

Belediyenin açtığı cimcif kuaförlük kursuna yazıldı. Meğer saçlara dokunmak, başkalarının hayatlarına da dokunmakmış. Hem el becerisini geliştirdi, hem kendine olan güvenini. Şimdi Üsküdar’ın ara sokaklarında küçük ama şirin bir kuaförde çalışıyor. Sabahları simidini alıp sahilde martılara atıyor, çayını yudumlarken Kız Kulesi’ne dalıp hayallere kapılıyor. Artık her şey kötü değil.

Nermin 33 yaşındaydı. Sabahın erken saatlerinde Üsküdar escort sokaklarında yürürken başında örttüğü ince şal rüzgârda hafifçe dalgalanıyordu. Elleri cebinde, adımları yavaş ama kararlıydı. O sabah da her zaman evli esc olduğu gibi Mimar Sinan Çarşısı’nın köşesinden geçerek Kuzguncuk yönüne yürüdü. Şehrin tarihi dokusu içinde kendi hikâyesini yeniden inşa ediyordu.

Nermin, Sivas’ın bir dağ kapalı escort köyünde doğmuştu. Küçük yaşlarda annesini kaybetmiş, babasının baskısı ve çevre mahallelerin yargılayan gözleriyle büyümüştü. Ama 30’una girdiği gün bir karar aldı. Küçük bir çantaya birkaç parça kıyafet koydu, küçük oğlunu annesine emanet edip İstanbul’a doğru yola çıktı. Üsküdar escort ilk vardığında cebinde yalnızca 200 lirası ve kafasında binlerce endişesi vardı.

İlk aylar zordu. Temizlik işlerinde çalıştı, karnını zor doyurdu. Ama akşamları Kız Kulesi’ne bakarak “Dayan Nermin, burası senin son durağın değil” diye fısıldadı kendine. Zamanla, bir hayır kurumunun aracılığıyla kadın danışma merkezine ulaştı. Psikolojik destek aldı. Orada bir öğretmenin önerisiyle okuma yazma kursuna başladı, ardından açık öğretimden lise diplomasını aldı.

Bu süreçte belediyenin aşçılık kursuna yazıldı. Mutfakta geçirdiği saatler, geçmişin izlerini oral silmese de üzerine yeni bir hikâye yazmasına izin verdi. Şimdi Üsküdar escort bir küçük aile lokantasında aşçı yardımcısı olarak çalışıyordu.

Nermin her hafta oğlunu arıyor, az da olsa para gönderiyordu.

Sultan, 27 yaşındaydı. Üsküdar escort tarih kokan kaldırımlarında yürürken her adımı geçmişiyle hesaplaşma gibiydi. Kuleli Askeri Lisesi’ni uzaktan görebildiği esc günlerde içi bir nebze ferahlardı. Çünkü İstanbul’un kalabalığına rağmen Üsküdar ona yalnız olmadığını fısıldıyordu.

Hayatı, çocukluğundan beri zorluklarla örülmüştü. Annesi o henüz küçükken evi terk etmiş, babası esc ise çoğu zaman evde yoktu. Lise yıllarına kadar akrabalarının yanında büyüdü, ama hiçbir zaman ait hissedemedi. Genç yaşta evden kaçmak zorunda kaldı; zira ne sevgi görmüştü ne de korunmuştu. Önce Bursa’ya, sonra İstanbul’a geldi. Ve kendini Üsküdar escort buldu.

Sultan, ilk olarak bir tekstil atölyesinde işe girdi. Gündüzleri çalışıyor, geceleri bir öğrenci evinde yatıya kalıyordu. Ne okulu vardı ne diploması, ama içindeki güç onu hep ayakta tuttu. Hayat ona ne sunmadıysa, Sultan hepsini kendi inadıyla kazanmaya niyetliydi.

Bir gün sabah erken saatte oral sahilde yürürken belediyeye ait bir afiş dikkatini çekti: “Kadınlara yönelik meslek edindirme kursları.” Biraz ürkek, biraz umutla başvurdu. Aşçılık eğitimi aldı. Parmaklarının hamurla temasında çocukken sevdiği o kısa mutfak anılarını hatırladı. Bu sefer kontrol onda, hayat onun ellerindeydi.

Kurstan mezun olduktan sonra, Üsküdar escort küçük bir kafede iş buldu. Sonra yavaş yavaş kendi tariflerini yapmaya başladı. Müşteriler “Bu keki kim yaptı?” diye sorduğunda içi ilk kez gururla doldu. Yıllarca görünmeyen biri olmuşken artık fark edilen, sevilen biriydi.

Derya 29 yaşındaydı. Sabahları erken kalkıp Üsküdar escort tarihi sokaklarından geçerek çalıştığı kafeye yürürdü. Kafasını kaldırıp Mimar Sinan’ın izlerini taşıyan camilere, ahşap konaklara, yosun kokulu sahile baktığında İstanbul’un başka bir yüzünü görürdü: hem yorgun hem dirençli.

Derya’nın hayatı da bu sokaklar gibiydi. Eskimiş ama dimdik ayakta. Karadeniz’in küçük bir kasabasında doğmuş, ailesinin baskısıyla genç yaşta evlenmişti. Evli escort boyunca kendisi olamamış, susturulmuş, küçümsenmişti. Yirmi altı yaşında, bir sabah hiçbir şey söylemeden evden çıkıp otobüse bindi ve İstanbul’a geldi. Cebinde sadece üç yüz lira ve büyük bir korku vardı.

İlk zamanlarda Üsküdar’da bir tanıdığının yanına sığındı. Sonra bulaşıkçılık yaptı, temizlik işlerine gitti. Yavaş yavaş ayakta durmayı öğrendi. Kendi ayakları grup üstünde durmanın ne kadar kıymetli olduğunu o zaman anladı. Ancak en çok geceleri zorlanıyordu. Yalnızlık, geçmişin sesi gibi geceleri daha güçlü fısıldardı.

Bir gün işe giderken Validebağ Korusu’nda yürürken bir kitap okuma esc grubuna rastladı. Kadınlardan oluşan küçük bir topluluktu. Merakla yaklaştı, çekinerek seks izledi. Grup onu da çağırdı. O gün konuşmadı ama oturdu, dinledi. Haftalar boyunca devam etti. Sessizliği güvene dönüştü, sonra kelimelere.

Orada kendini ifade etmeyi, kendisini affetmeyi öğrendi. Bir arkadaşının yardımıyla belediyenin açtığı barista kursuna yazıldı. Kahve yapmayı öğrendi. Şimdi Üsküdar escort sahiline bakan bir kafede çalışıyor. Müşterilere gülümserken, aslında kendi içindeki karanlığı da aydınlatıyor.

Her iş çıkışı, Salacak sahilinde oturur, Kız Kulesi’ne bakar. Günlüğüne şu cümleyi yazmıştır:

“Ben Derya. Bir zamanlar kayboldum sanmıştım ama Üsküdar beni kendime geri verdi.”

Artık yalnız değil. Kendi hikâyesinin kahramanı olduğunu biliyor. Belki hâlâ zor günler var ama yürümeye devam ediyor. Çünkü Derya, artık geçmişin değil, kendi geleceğinin izinden gidiyor.

Zeynep, 22 yaşındaydı. Pendik escort sahile yakın bir mahallesinde, tek göz odalı, rutubet kokan bir bodrum dairesinde yaşıyordu. İstanbul’un kalabalığında kaybolmayı istemişti, ama Pendik’in ona sunduğu sessizlik bazen bu kalabalıktan daha çok içini acıtıyordu. Her sabah denize yürürdü; kayalıkların üstünde oturup saatlerce dalgaları izler, kendi içindeki fırtınaları dindirmeye çalışırdı.

Zeynep, Gaziantep’in bir köyünde doğmuştu. Dört çocuklu bir ailenin en büyük kızıydı. Okula sadece birkaç yıl gidebilmişti, çünkü babası “kız çocuğuna okumak yakışmaz” demişti. 15 yaşında istemediği biriyle nişanlandı. Sessizdi; çünkü susmak, dayak yememekten daha güvenliydi.

18 yaşında evlendi. Şiddet, aşağılanma ve çaresizlik dolu dört yıl geçirdi. Gençliği, hayatı öğrenmek yerine hayatta kalmaya çalışmakla geçti. Ama bir gece, yastığının altına sakladığı paraları alıp gizlice evden çıktı. Otobüse bindi, elinde sadece küçük bir çanta ve kalbinde çok büyük bir korku vardı. İstanbul’a geldiğinde ilk indiği durak Pendik’ti. Bilmediği bir semt, ama ilk kez kendine ait bir karar vermişti: Kalacaktı.

Pendik’te ilk günleri zorluydu. Ucuz bir otelde üç gün geçirebildi, sonra sokakta kaldı. Ardından bir parkta tanıştığı yaşlı bir kadın sayesinde Pendik escort Belediyesi’nin kadın danışma merkezine ulaştı. Orada sığınma hakkı kazandı. Psikolojik destek aldı, hayatında ilk kez biri ona “hakların var” dedi.

Açılan kuaförlük kursuna yazıldı. Saç keserken ilk kez kendini güçlü hissetti. Kurstan sonra bir kuaför salonunda çalışmaya başladı. Kendi parasını kazandı, küçük bir oda kiraladı. Sahilde yürüyüşlerine devam etti ama artık yürürken başı dikti.

Bir akşam güneşin denize gömülüşünü izlerken içinden geçirdi:
“Ben yıkılmadım. Sadece bir süre sessiz kaldım. Pendik escort beni dinledi, şimdi sıra bende.”

Zeynep artık sadece geçmişinden kaçmıyor, geleceğine yürüyordu. Ve her adımı, kendi iradesiyle atılıyordu.