Üsküdar escort sabahları başka olurdu. Denizin üzerinden gelen iyot kokusu, martıların çığlıklarıyla birleşir; güneş Kız Kulesi’nin arkasından doğarken ateşli hayat yavaş yavaş uyanırdı. Ama Zehra için sabahlar, gecenin izlerini silmeye çalıştığı saatlerdi.
Yirmi üç yaşındaydı. Henüz gençti ama gözlerinin altındaki morluklar, yorgunluğu değil, yaşadığı yılların ağırlığını taşıyordu. Ümraniye’den çıkıp Üsküdar escort geldiğinde cebinde yalnızca birkaç lira, yüreğinde ise “belki bir umut” vardı. Ama hayat, umudu kolay kolay kimseye bırakmıyordu.
Zehra, annesini küçük yaşta kaybetmişti. Babası inşaatlarda çalışan, yorgun ve kırık bir adamdı. Evdeki sessizlik çoğu zaman açlıktan daha ağır gelirdi. Liseyi bitiremeden okulu bırakmak zorunda kaldı; bir süre hırçın temizlik işlerinde çalıştı, sonra bir kafede garsonluk yaptı. Ancak ne yaparsa yapsın, geçinemiyordu.
Bir akşam, yağmurlu bir günde Salacak sahilinde tanıştığı bir kadın ona “Başka bir yol”dan bahsetti. O yol, Zehra’nın hiç yürümek istemediği bir yoldur ama çaresizlik, insanı bazen istemediği kapılardan içeri iter. İlk başta kendine “birkaç günlüğüne” demişti. Ama günler ayları, aylar yılları kovaladı.
Üsküdar’ın dar sokaklarında gece yürürken insanların bakışları sırtına saplanırdı. Kimse vip onun hikayesini bilmezdi. Herkes sadece gördüğünü yargılardı. Oysa Zehra’nın da bir kalbi, bir çocukluk hayali, bir yarını olabilirdi. Bazen Kız Kulesi’ne bakarken içinden şöyle geçirirdi:
“Belki orada başka bir hayat vardır… sessiz, temiz, yeniden doğabileceğim bir hayat.”
Bir gün, bir müşteri ona elindeki bileziği uzatıp “Sen bunu hak etmiyorsun,” dedi. O bilezik Zehra için bir dönüm noktası oldu. Hayatta ilk defa biri ona acıyarak değil, insan gibi bakmıştı. O gece kararını verdi. Sabah olduğunda, ilk kez işe gitmedi. Bunun yerine Üsküdar bir kadın dayanışma merkezine gitti.
Bir yanıt yazın