Pendik escort ara sokaklarında akşam rüzgârı yüzüne çarpıyordu Elif’in. 24 yaşındaydı ama yüzü, sanki 40’ı geçmiş gibiydi. Yorgundu. Sadece bedeni değil, umutları da yorgundu. Kalbinde kırgınlık, gözlerinde evli esc yılgınlık taşıyordu. Geceye karışmış bir sessizlikle, yine adımlarını sürüklüyordu soğuk kaldırımlarda.
Elif, Malatya’da doğmuştu. Fakir bir ailenin ortanca kızıydı. Annesi sessiz, babası öfkeli bir adamdı. Bir gece dayak yiyip evi terk ettiğinde, gidecek hiçbir yeri yoktu. Elindeki üç kuruş parayla İstanbul’un yolunu tuttu. Pendik escort bir kadın sığınma evine başvurdu ama orada da uzun süre kalamadı. Kendisini dışarıda, yalnız ve çaresiz buldu.
İlk zamanlar sokaklarda yaşadı. Temizlik işleri yaptı, restoranlarda bulaşık yıkadı. Ama ne kadar çabalasa da kira, fatura, yemek… hiçbir şey yetmiyordu. Aç kalmamak için önce dilendi, sonra bir gün Pendik sahilinde tanıştığı bir kadın ona “Sen de gece çalışırsan ayakta kalırsın,” dedi. Elif önce bu sözlere karşı çıktı. Ama açlık, yalnızlık ve kimsesizlik zamanla onu susturdu.
Zamanla geceleri çalışmaya başladı. Artık bir hayat kadınıydı. Geceleri bedenini, gündüzleri ise ruhunu taşıyamıyordu. Kimse onun nereden geldiğini, neden bu hayata mecbur kaldığını sormuyordu.
Bir gün Pendik Belediyesi’nin ilan panosunda bir afiş gördü:
“Kadınlar için ücretsiz barınma, terapi ve meslek edindirme kursları.”
İçeri girmesi günler aldı. Sonunda bir sabah kapıyı çaldı. Dinlediler onu. Ağladığı için utanmadı bu kez. Çünkü kimse yargılamadı.
Bir yanıt yazın