Melisa, Çekmeköy escort kuytu bir mahallesinde, küçücük bir bodrum katında yaşıyordu. 23 yaşındaydı ama ruhu sanki 40’ını çoktan geçmişti. Geceleri gözlerinden uyku değil, yaş akardı. Her sabah bir gün önce yaşadıklarını silmeye çalışarak kalkardı yatağından, ama yüreğindeki yük silinmezdi.
Annesini 15 yaşında kaybetmişti. Babası alkolikti, eve uğradığında ya hakaret eder ya da şiddet uygulardı. Bu yüzden daha 16’sındayken evi terk seks edip İstanbul’un yolunu tuttu. Bir akrabada kalacağını umarak geldiği şehir, onu sokakta karşılamıştı. Kimse kapısını açmadı.
İlk zamanlar kafelerde bulaşık yıkadı, temizlik yaptı, ama ne yapsa yetmedi. Tek başına, kimsesiz ve çaresizdi. Bir gece aç kaldığı sokakta, başka bir kadının uzattığı sandviçi aldıktan sonra onunla sohbet etti. O kadın da zamanında sokaklarda kalmıştı ve Melisa’ya “çıkış yolu” olarak hayat kadınlığını gösterdi. İlk başta istemedi. Ama günler geçtikçe açlık ve barınma derdi ağır bastı.
Yıllar geçti. Melisa, kendinden utanmayı öğrendi önce. Sonra utanmayı bile unuttu. Kendini suçlamayı, hayatı sorgulamayı, neden bu yatakta duruma düştüğünü düşünmeyi bıraktı. Hayatta kalmak için duygularını susturmuştu. Ama susturamadığı bir şey vardı: İçindeki umut.
Çekmeköy sokaklarında yürürken bir gün, belediyeye ait bir kadın danışma merkezi afişi gözüne çarptı. İçeri girip girmemek arasında uzun süre kararsız kaldı. Sonunda cesaretini toplayıp kapıdan içeri adım attı. Hayatı da o adımla birlikte değişmeye başladı. Oradaki görevliler onu yargılamadı, sadece dinledi. Psikolojik destek almaya başladı. Ardından kadınlara yönelik açılan bir tekstil kursuna kaydoldu.
Aylarca hem gündüzleri kursa gitti, hem de geçinmek için akşamları ev temizliğine… Yoruluyordu ama bu yorgunluk, eski hayattan daha katlanılabilirdi. Kursu başarıyla tamamladıktan sonra küçük bir atölyede işe girdi. Kumaşları keserken, sanki kendi geçmişini de kesip atıyor gibiydi.
Melisa şimdi hayata başka gözlerle bakıyor. Geçmişi silemezdi belki ama geleceğini kendi elleriyle inşa ediyordu. Çekmeköy escort yorgun sokaklarında yürürken, artık başı dikti. Çünkü o artık sadece bir hayat kadını değil; mücadele eden, direnen, kendi ayakları üstünde duran güçlü bir kadındı.
Bir yanıt yazın