Kadıköy escort sokakları, gün doğumunda sessizliğe bürünürdü. Gece boyunca eğlenen kalabalıklar çekilir, geriye sadece sabahın ilk ışıklarıyla yüzleşen insanlar kalırdı. 24 yaşındaki Ceren, bu saatlerde en çok görünmek isterdi. Çünkü kimsenin bakmadığı o dakikalar, onun görünmez olmaktan çıktığı anlardı.
Ceren, İstanbul’a Aydın’dan gelmişti. Lise yıllarında babasının istismarına seks uğramış, annesi tarafından duyulmamış bir genç kızdı. Kendi elleriyle yaktığı köy hayatını arkasında bırakıp kaçarken, hayalini kurduğu temiz bir başlangıç yerine, Kadıköy escort arka sokaklarında karanlık bir gerçeklikle tanıştı.
İlk haftalarda Moda’da bir kafede garsonluk yaptı. Ama ne bir evi vardı ne de kirasını ödeyebileceği bir geliri. Geceleri Rıhtım’daki banklarda uyudu, sabahları deniz suyuyla yüzünü yıkayıp işe gitti. Günlük yevmiyesini alamadığı günlerde aç yattı. Bir sabah, iş yerinin sahibi ona “Müşterilere biraz daha yaklaşman gerek” dediğinde, her şeyin değişeceğini anlamıştı.
Bir ay sonra, artık Ceren geceleri Moda Parkı civarında müşteri bekleyen kadınlardan biriydi. Başlarda ağladı. Kendine kızdı. Ama sonra alıştı, çünkü vip başka çaresi olmadığını düşündü. İnsanların bakışlarına, laf sokmalarına, hatta zaman zaman şiddete bile alıştı. Bu şehirde kimsesi yoktu. Ve bazen Kadıköy escort kadar kalabalık bir yerde bile, insan kendini çok yalnız hissedebiliyordu.
Yine bir gece, bir müşteriyle tartışmasının ardından darp edildi. Kadıköy Polis Karakolu’na sığınmak zorunda kaldı. Orada tanıştığı kadın polis memuru Esra, onunla empati kurabilen ilk insandı. Esra sayesinde bir kadın sığınma evine yerleşti. Psikolojik destek aldı, hikâyesini anlatabildiği birileri oldu. Küçük bir tekstil atölyesinde işe başladı, elleriyle diktiği kıyafetlerle para kazanmaya başladı. Her ay biraz daha özgürleşti.
Bir yanıt yazın