Elif, 30 yaşındaydı. Pendik escort iç kısımlarında, Güllübağlar Mahallesi’nde, mütevazı bir apartmanın giriş katında yaşıyordu. Her sabah erkenden uyanır, kahvesini termosuna doldurur ve sahile yürürdü. Denizi izlemek, sabahın sessizliğinde kendi iç sesini duymak gibiydi. Elif, geçmişiyle barışmak değil, onunla yaşamayı öğrenmek istiyordu.
Elif, Şırnak’ın küçük bir ilçesinde doğmuştu. Gençliğini evin en büyük kızı olarak sorumluluklarla geçirmişti. Hayatın yükünü omuzlarında erken yaşta hissetmişti. Ailesi onu daha 17’sindeyken kendisinden yaşça büyük biriyle evlendirmişti.
30 yaşına girdiği gün, aynaya bakıp kendine bir söz verdi: “Bu hayat benimse, nasıl yaşayacağıma ben karar vereceğim.” Hiç kimseye haber vermeden evi terk etti. Kısıtlı parasıyla İstanbul’a geldi. Kadıköy’de bir gece geçirdi, sonra bir kadının yönlendirmesiyle Pendik’e geçti. Kalabalık ama nispeten daha sakin ve ulaşılabilir bir yerdi. O günden sonra Pendik, onun yeni başlangıcı oldu.
İlk zamanlar Pendik escort sahilinde banklarda sabahladı, kimi gün kuru bir simitle geçiştirdi. Ama Elif asla dilenmedi, hep çalışmak istedi. Belediyenin kadın destek merkezine başvurdu. Orada psikolojik destek aldı, barınacak yer bulundu. Kısa süre sonra açılan pasta kursuna katıldı. Hamura dokunduğunda, geçmişin kırıklarını yavaş yavaş yoğuruyor gibiydi.
Kurstan sonra bir pastanede işe girdi. Önce bulaşıkla başladı, sonra mutfağa geçti. Şimdi özel siparişlerle butik pasta hazırlıyor, Pendik escort adını duyuruyordu. Sahilde yürürken artık başı dikti. Geçmişine değil, karşı kıyıya bakıyordu.
Bir akşam gün batımında, kucağında hazırladığı tarif defteriyle otururken içinden geçirdi:
“Ben artık sadece yaşamak için değil, var olmak için buradayım. Pendik escort, beni yeniden yazdı.”
Elif artık sadece bir kadın değil, kendi hayatının mimarıydı.
Bir yanıt yazın