Pendik escort sahiline gece çökmüştü. Denizden gelen rüzgâr, tuzlu kokusuyla birlikte caddelere yayılıyor, sokak lambalarının titrek ışıkları kaldırım taşlarını ıslatıyordu. Yağmur ince ince yağıyor, şehrin uğultusuna sessiz bir hüzün katıyordu. Zehra, gri montunun yakasını kaldırıp yürümeye devam etti. Ayakları üşümüştü, ama durmak istemiyordu. Durursa düşünmeye başlayacaktı.
Yirmi bir yaşındaydı, ama omuzlarında sanki kırk yılın yükü vardı. Pendik escort arka sokaklarında, duvarları rutubet kokan bir evde büyümüştü. Babasını küçükken kaybetmişti; annesi temizlik işlerine giderek onu büyütmüştü. Fakat annesi hastalanınca, hayat bir anda karardı. Hastane masrafları, kira, fatura derken Zehra’nın omzuna koca bir dünya yıkıldı.
Önce markette kasiyerlik yaptı, sonra kafede garsonluk. Ama kazandığı para annesinin tedavisine yetmedi. Geceler boyu ağladı, dua etti, ama bir çözüm bulamadı. Sonunda, bir tanıdık aracılığıyla adım atmak istemediği bir hayata girdi.
“Bir süreliğine,” demişti kendi kendine. “Sadece annem iyileşene kadar.”
Ama hayat, geri dönülmez yolları sessizce çizerdi.
Pendik vip escort karanlık sokakları, onun ikinci evi olmuştu. Her gece başka bir rüzgâr, başka bir bakış, başka bir yorgunluk. İnsanların cimcif yargılayan gözlerinden kaçmayı öğrenmişti.
Ama aynaya baktığında, hâlâ o küçük, umut dolu kızı görmeye çalışırdı.
Bazen başarırdı… bazen değil.
Bir sabah, güneş yeni doğarken Pendik sahiline indi. Gri deniz, sabah ışığında parlıyordu. Bankta oturan yaşlı bir adam, elindeki simidi martılara atarken ona döndü.
“Evlat,” dedi, “deniz ne kadar kirli görünürse görünsün, içinde hep bir yaşam vardır.”
O söz, Zehra’nın içindeki küllenmiş umudu kıpırdattı.
Ertesi gün, Pendik Kadın Dayanışma Merkezi’nin kapısında durdu. Uzun süre bekledi, kalbi hızla atıyordu. Sonra götten derin bir nefes alıp içeri girdi. Kadınlar onu dinledi, yargılamadı. Zehra, temizlik işine girdi, dikiş kursuna yazıldı.
Aylar sonra, annesinin mezarına gidip çiçek bıraktığında artık ağlamadı.
Bir yanıt yazın