Melike, 23 yaşındaydı. İstanbul’un kalabalığından bir nebze uzakta, ama sessizliği çoğu zaman daha derin olan Çekmeköy sokaklarında yaşıyordu. Her gün yüzlerce insanın önünden geçip gittiği ama kimsenin kalın bacaklı gerçekten görmediği bir hayattı onunki. Herkes onu sadece bir “hayat kadını” olarak tanıyordu, adını bilen çok az kişi vardı. Oysa Melike’nin hayatı, yargılayan bakışların ve ağır suskunlukların ardında gizli bir savaşın hikâyesiydi.
Melike, İstanbul’un başka bir semtinde doğmuştu. Çocukluğu yokluk içinde geçmiş, evin içinde bağırışlar hiç eksik olmamıştı. Babası işsizdi, annesi hasta… Ortaokulu bile bitiremeden evden ayrılmak zorunda kaldı. Sığınacak bir yeri, tutunacak bir eli yoktu. Önce götten temizlik işlerine girdi, sonra bir lokantada çalıştı. Ama düşük maaş, kalacak yer sıkıntısı ve çevresel baskılar onu çaresizliğe sürükledi.
Bir gün, bir tanıdık aracılığıyla “gece çalışabileceği” bir iş teklif edildi. Başta ne olduğunu tam anlamasa da, sonrasında neye sürüklendiğini fark etti. Ama geri dönmek için ne maddi gücü vardı, ne de bir destekçisi. Kendini, Çekmeköy escort gece sokaklarında, yabancı bakışların hedefi olarak buldu. Hayat, onun için yalnızca “hayatta kalmak” anlamına gelmeye başlamıştı.
Sexi Fizikli
Ama Melike, içten içe başka bir hayatın hayalini kurmaktan vazgeçmemişti. Geceleri çalıştıktan sonra sabaha karşı kahveciden aldığı çayı yudumlarken, bir gün bambaşka bir işte çalışacağını düşlerdi. Belki bir güzellik salonunda, belki bir kafede… Sıcacık bir ortamda, insanlar ona sadece “Melike” diye seslenirdi, başka hiçbir sıfat olmadan.
Bir gün Çekmeköy escort yürürken bir afiş dikkatini çekti: “Kadın Dayanışma Atölyesi – Ücretsiz Eğitim, Psikolojik Destek ve Barınma.” İlk başta inanmadı, sadece baktı, geçti. Ama birkaç gün sonra, cesaretini eskort toplayıp kapısını çaldı. İçeride güler yüzlü bir görevli onu karşıladı. Kimse geçmişini sormadı. İlk kez birileri, kim olduğunu değil, kim olmak istediğini sordu.
Atölyede bilgisayar eğitimi aldı, konuşma terapilerine katıldı. Başta kendine güveni milf yoktu ama zamanla öğrenmeye ve paylaşmaya başladı. Her şey hâlâ zordu. Hâlâ geçinmek için zaman zaman geceleri çalışmak zorundaydı. Ama artık başka bir hayatın mümkün olduğunu biliyordu. En önemlisi de, artık kendini suçlamıyordu.
Çekmeköy sokaklarında yürürken başı dikti artık. Çünkü o, sadece bir hayat kadını değildi. O, hayata karşı direnen, kendi geleceğini kurmaya çalışan genç bir kadındı. Sessizce ama kararlı adımlarla, karanlıktan çıkıp kendi ışığına doğru yürüyordu.
Bir yanıt yazın