Sabahın ilk ışıklarıyla birlikte Meryem, Üsküdar sahilinde ağır adımlarla yürüyordu. Hava serin, martı sesleri uzaktan uğultu gibi geliyordu. Kız Kulesi sisin içinde zar zor seçiliyordu ama Meryem her sabah olduğu gibi seks yine oraya bakıyordu. Çünkü orası onun için hâlâ bir umut, hâlâ bir durak gibiydi. Her şeye rağmen ayakta duran bir kule, onun ayakta kalma çabasına benziyordu.
Meryem, 27 yaşında, hayatını kelimelere sığdıramayacak kadar ağır yaşamış bir kadındı. Bitlis’in kırsalında doğmuştu. Küçük yaşta annesini kaybetmiş, babasının ilgisizliğiyle büyümüştü. Ergenliğe adım attığı günlerden itibaren hayat onun için bir mücadele alanıydı. 18 yaşında evden kaçarak İstanbul’a geldiğinde içinde sadece özgürlük arzusu vardı. Ama gerçekler, hayallerden çok daha sertti.
İlk durduğu yer Üsküdar escort olmuştu. Bir hemşehrisinin evinde birkaç hafta kalmış, sonra ev işlerinde çalışmaya başlamıştı. Ama ne kadar çabalasa da hayata tutunamıyordu. Para yetmiyor, insanlar güven vermiyor, sokaklar giderek daha soğuk ve tehlikeli geliyordu. İşten çıkarıldıktan sonra bir süre park köşelerinde sabahladı. Sonra bir kadın yaklaştı ona, “Yardım edebilirim,” dedi. Ve böylece Meryem, başka bir karanlığa adım attı.
Geceleri Üsküdar’ın ıssız sokaklarında dolaşmak onun için bir alışkanlığa dönüştü. Müşteriler vip değişiyor, saatler geçiyor ama içindeki acı hep aynı kalıyordu. Her sabah ilk vapurdan önce sahile gelir, Kız Kulesi’ne bakarak sessizce ağlardı. Aynı şeyi tekrar ederdi:
“Bir gün bitecek. Bu böyle kalmayacak.”
Bir sabah, Validebağ Korusu’ndan geçerken bir duvarda asılı bir ilan gördü:
“Kadınlar İçin Ücretsiz Sığınma, Danışmanlık ve Eğitim Hizmeti. Yalnız değilsiniz.”
Küçük bir kâğıttı ama Meryem’in hayatını değiştirmeye yetti. Aradı. Karşıdaki ses güven verdi. Gitti. Anlatmaya başladı. Dinlendikçe güçlendi, öğrendikçe değişti.
Şimdi Üsküdar escort bir kafede garsonluk yapıyor. Kendi evinde yaşıyor, kendi yemeğini kendi pişiriyor. Her gün sahile geliyor ama artık ağlamıyor. Yüzü rüzgârla hafifçe aydınlanıyor.
Bir yanıt yazın